در فمینیسم به‌عنوان یک نظریه‌ی اجتماعی، ابتدا تنها مسئله‌ی جنسیت مطرح بود؛ اما اندک‌اندک به یکی از مسائل مهم در حوزه‌ی زبان تبدیل شد که از زیر مجموعه‌های پارادایم پساساختارگرایی محسوب می‌شد. آنان به‌نوعی، رویکرد جنسیتی را به حوزه‌ی فلسفه وارد کرده و به نفی دوگانه‌ی زن و مرد پرداختند. دریدا با به‌چالش کشیدن منطق کلامی فلسفه‌ی غرب، نوعی واسازی و از نو بنا نهادن را در پساساختارگرایی مطرح کرد.
