«نشست بازخوانی علوم انسانی از دفاع ایرانی»

«نشست بازخوانی علوم انسانی از دفاع ایرانی» جنگ‌ها را با زایش ملت‌ها نسبتی است و هر آنکه خواسته باشد تا که ملتی را بشناسد، ناچار از توجه به جنگ‌هایشان است. ملت‌ها در جنگ‌ها، آنجاکه خطری بزرگ تهدیدشان کرده است، متذکر وجود جمعی خود می‌شوند و به آزمون کشیده می‌شوند که آیا به واقع شایسته نامی واحد هستند و حقیقتا باهم، و نه در کنار هم، زندگی می‌کنند. به این اعتبار، جنگ همواره خطابی به وجود جمعی یک ملت دارد و خطرش، فرصتی برای ظهور وحدت آنهاست. این چنین ملت‌های بزرگ همواره به استقبال جنگ‌شان رفته‌اند و از مواجهه با آن نهراسیده‌اند. در میان ملت‌ها، ملت ایران در میانه‌ی جنگ‌ها تاریخ خود را نوشته و هویت جمعی خود را رقم زده است. کسی نمی‌تواند تاریخ حوادث جهان را بخواند و نام ایران را نبرد. همین جنگ ۱۲ روزه با اینکه کوتاه بود، اما نشانی از پایداری ایران داشت؛ بنگریم و بپرسیم که کدام کشور و ملتی است که آماده آن باشد تا با بزرگترین قدرت‌های نظامی منطقه و جهان طرف شود و تسلیم نشود؟ این تسلیم نشدن و این ایستادگی، موضوعی برای تفکر است، بیشتر از آنکه مناسب تبلیغ و تفاخر باشد. علوم انسانی در ایران، اگر به وجود جمعی انسان ایرانی می‌اندیشد و بهروزی او را دنبال می‌کند، بیش از پیش باید بر این پدیده چشم دوخته و از آن نه تنها، یکبار دیگر جوهره ملی ایران را به فهم آورد بلکه ببیند چگونه می‌تواند با تکیه بر آن چیزی از شیوه‌ی زیستن ایرانی و فرصتی برای حرکت و تحول آن بجوید. ما در ایران هرچند ایستادگی را تمرین کرده‌ایم اما هنوز در فاصله‌ای با این ایستادگی، نتوانسته‌ایم زندگی و پیشرفت شایسته‌ی خویش را پیدا کنیم. پرسش مهم این است که آیا در پس این جنگ، امکانی برای تفکر به شیوه‌ای از تحول در زندگی برای ما باز شده است؟ آیا این جنگ که هنوز در میانه آنیم، فرصتی و انگیزه‌ای برای حرکتی تازه در ما ایجاد کرده است؟ اینها و پرسش‌هایی از این دست، نه تنها برای ایران ضروری است، بلکه فرصتی بی‌نظیر برای حیات علوم انسانی ایرانی گشوده است. این نشست این مسئله اساسی را مدنظر خواهد داشت و تلاش خواهد کرد تا آن را از منظر اساتید برجسته کشورمان به بحث بگذارد. زمان نشست: سه‌شنبه دوم دی ماه ۱۴۰۴؛ از ساعت ۱۵-۱۷ مکان نشست: پژوهشگاه علوم انسانی، طبقه دوم، سالن ادب