«معناشناسی تقوا در قرآن کریم»

کارگاه آموزشی آشنایی با حیطه های معناشناسی در مطالعات قرآنی
دوره پنجم
 «معناشناسی تقوا در قرآن کریم»

معناشناسی به مثابه دانش مطالعه ابعاد معنای زبانی، حیطه‌ای گسترده‌ای از دانش انسانی را دربرمی‌گیرد و در مقولات و روش‌هایش با طیف متنوعی از علوم انسانی در تعامل است. در این میان، روشن است که معناشناسی در ارائه خدمات روش‌شناختی به دانش‌هایی که موضوع مطالعه آنها متون زبانی است (از جمله علوم قرآنی و حدیث)، اهمیت و نقشی دوچندان دارد.
مطابق برنامه پژوهشکده مطالعات قرآنی در آبان ماه هر سال کارگاه معناشناسی و مطالعات قرآنی برگزار می‌شود. با توجه به مرور حیطه‌های معناشناسی در سه دوره نخست (93 تا 95) و نیز با لحاظ نظرات شرکت کنندگان که بیشتر به دنبال کاربست الگوهای معناشناسی در تحلیل معناهای قرآنی بوده‌اند، از دوره چهارم (96) کارگاه‌ صورت موضوعی به خود گرفته است. بدین ترتیب یک معنای قرآنی با تکیه بر روش‌ها و رویکردهای متفاوت بررسی می‌شود. کوشش می شود در انتخاب معناهای قرانی، محوریت و اهمیت آن معنا در نظام معنایی قرآن کریم و نیز ملاحظات و ضرورت‌های اجتماعی لحاظ گردد. با همفکری اساتید عجالتاً معناهای اخلاقی-دینی به عنوان محور موضوعی کارگاه‌ها انتخاب شده‌اند.

سرفصل ومحتوای آموزشی دوره :

گزارشی از مطالعات جدید در معناپژوهی تقوا
( این گزارش توسط  دو نفر از دانش آموختگان دوره دکتری: خانم صبا عنایتی و خانم دکتر سارا طاهری ارائه شد.)
معناشناسی تقوا در قرآن کریم با تکیه بر روش ساختاری: دکتر هادی رهنما
معناشناسی تقوا در قرآن کریم با تکیه بر روش شناختی: دکتر آزیتا افراشی
معناشناسی  تقوا در قرآن کریم با تکیه بر روش فرهنگی و تاریخی: دکتر احمد پاکتچی